مــا نـظر از خرقه پـوشــان بـستـه ایـم
دل بـه مهر بـــاده نـوشــان بـستـه ایـم
جــان بکوی می فـروشــان داده ایـم
در بـه روی خـود فروشــان بـستـه ایـم
بحر طوفـــان زا دل پـر جـوش مـاسـت
دیــده از دریـــای جـوشــان بـستـه ایـم
اشـک غــم در دل فـرو ریــزیـم مــا
راه بـر ســیـل خـروشــان بـستـه ایـم
بـر نخـیـزد نـــالـه ای از مــا رهـی
عـهـد الـفـت بـا خمـوشــان بـستـه ایـم
رهی معیری
چـون زلــف تـوام جــانـا در عـین پـریـشــانی
چـون بـــاد سحرگاهم در بی سـر و سـامــانی
مـن خــاکم و من گردم من اشکـم و من دردم
تـو مـهری و تو نـوری تو عـشقی و تو جــانی
خـواهـم کـه تـرا در بـر بـنشــانـم و بـنشینـم
ای شـــاهـد افـلاکی در مـسـتی و در پـاکی
مـن چـشم تـرا مـانـم تـو اشـک مـرا مــانی
در ســینۀ ســوزانـم مسـتوری و مهـجوری
در دیـــدۀ بــیـدارم پــیـدایی و پــنهــانی
مـن زمـزمـۀ عــودم تـو زمـزمـه پـردازی
مـن سـلسلـۀ مـوجـم تـو سـلسلـه جـنبــانی
از آتــش ســـودایـت دارم مـن و دارد دل
داغـی کـه نمی بـینی دردی کـه نمی دانی
دل با من و جان بی تـو نسپـاری و بسپــارم
کـام از تـو و تـاب از من نستـانم و بستــانی
ای چشم رهی سـویت کو چشم رهی جویت ؟
روی از مـن سـرگردان شــایـد کـه نگـردانی
رهی معیری
مـردم از درد و نــمی آیــی بـه بـــالیـنــم هـنـوز
مرگ خـود می بـینم و رویــت نمی بـینم هـنـوز
بـر لــب آمــد جــان و رفـتنـد آشـنــایان از سـرم
شـمع را نــازم کـه می گریـد بـه بـــالیـنـم هـنـوز
آرزو مرد و جوانی رفت و عـشق از دل گریخت
غـــم نمی گردد جــــدا از جـــان مـسکینـم هـنـوز
روزگـــاری پـا کـشـیـــد آن تـــازه گـل از دامنـم
گـل بــدامـن میـفشـــانـد اشـــک خــونـینـم هـنـوز
گر چه سر تا پـای من مشت غباری بـیش نیسـت
در هـوایـش چون نـسیـم از پــای نـنشینـم هـنـوز
سیمگون شد موی و غـفلت همچنان بر جای مـاند
صبحدم خـنـدیـد و مـن در خـواب نـوشینم هـنـوز
خـصم را از ســـاده لوحی دوســت پـندارم رهی
طـفـلـم و نگشـوده چـشـم مصلحـت بـیـنـم هـنـوز
رهی معیری
