ای خـوبتر ز خـوبی نـیکوتر از نـکویی

بـدخو چـرا شـدستی آخـر مـرا نـگویی


در نـکویی تـمامی در بـدخویی بغـایت

یارب چه چشم زخمست خوبیت را نکویی


گـه دوستی نمایی گـه دشمنی فـزایی

بـیگانۀ آشـنایی بـدخوی خـوبرویـی


گیرم که برگرفتی دست عنایت از مـن

هر ساعتی بخونم دست جفا چه شویی


جرمم نهی و گویی دارم هـزار دیگر

ای زودسیر دیرست تا تو بهانه‌ جویی



انوری