زيـن گـونه‌ام كه در غـم غـربـت شكيب نـيسـت

گر سـر كـنم شـكـايـت هجران غـريـب نـيسـت

 

جــانـم  بگيـر  و صحبـت جــانــانـه‌ام  بـبخش

كز جان شكيب هست و ز جانان شكيب نيسـت

 

گــم  گـشـتـۀ  ديـــار  مـحبـت  كجــا  رود ؟

نــام حـبيب هـسـت و نـشــان حـبيب نـيسـت

 

عــاشـق مـنم كـه يــار بـه حـالم نـظر نكرد

ای خواجه درد هست و لیكن طـبیب نیسـت

 

در كارعـشـق او كه جهـانیش مـدعی اسـت

اين شكر چون كنیم كه ما را رقـیب نیسـت؟

 

جـانـا نصــاب حـسـن تـو حـد كمـــال یـافـت

وین بخت بین كه ازتـو هنوزم نصیب نیسـت

 

گلبانگ سـایه گوش كن ای سـرو خوش خرام

كـاین ســوز دل به نــالۀ هر عـنـدليـب نـيسـت

 

 

هوشنگ ابتهاج (ه.الف. سایه)