در راه رسـیـدن به تـو گیـــرم که بمیـرم

اصلا ً به تو افتاد مسیــــــــرم که بمیـرم


یک قطره ی آبـم که در اندیشه ی دریـا 

افتـــــادم و بـاید بـپذیرم کـه بمیـــــــرم


یا چشم بپوش از من و از خویش برانـم 

یا تنگ در آغـــــوش بگیرم که بمیـــرم


این کـوزه ترک خورد ، چه جای نگرانی است 

من ساختــه از خاک کویــرم که بمیـــرم


خامـــوش مـکن آتـــــش افروخـته ام را 

بگذار بمیــــرم که بمیرم که بمیــــــــرم!


فاضل نظری