کاروانسرا
بــر ســـردر کــــاروانـــسرايـی
تـصويـر زنـی بـه گـچ کــشيـدنـد
اربــــاب عـــمـايـم ايـن خــبر را
از مــخـبر صـــادقـی شــنـيـدنـد
گـفتنـد کـه واشــريعتــا ، خــلـق
روی زن بـی نـــقـاب ديــدنـد
آســيمـه سـر از درون مــسجـد
تــا سـردر آن ســــرا دويــدنـد
ايـمان و امـان به سـرعـت بـرق
می رفـت که مـومنيـن رســيدنـد
ايــن آب آورد ، آن يـکی خــاک
يک پـيچـه ز گـِل بـر او بـريـدنـد
نـــامــوس بـه بـــاد رفــتـه ای را
با يک دو سه مشت گـِل خـريـدنـد
چون شـرع نـبی ازين خطر جست
رفــتـنـد و بـه خــانـه آرمــيـدنـد
غـفـلـت شـده بـود و خـلـق وحـشی
چـون شــير درنــده می جــهـيـدنـد
بـی پــيچـه زن گـشــاده رو را
پــاچــيـن عــفـــاف می دريــدنـد
لـبـهــای قــشـنـگ خـوشگـلش را
مـــانـنـد نـبـــات مـی مکـيــدنـد
بـالجـمله تـمـــام مــردم شــهر
در بــحر گـنــــاه مـی تـپـيـدنـد
درهــای بـهشـت بـستـه مـی شـد
مـردم هـمـه مـی جـهنميــدنـد
مـی گـشـت قـيـــامت آشکــارا
يکبـاره بـه صـور مـی دميـدنـد
طير از وکرات و وحش از جحر
انـجـم ز ســپـهر مـی رمـيـدنـد
ايـن است که پـيش خـالق و خلق
طــلاب عـــلـوم رو ســفـيـدنـد
بـا ايـن عــلمــا هــنـوز مـردم
از رونــق مـُــلـک نــاامـيـدنـد
ایرج میرزا
