بوی جوی مولیان

 

---

 

 

بـوی  جـوی  مـولـیان  آیـد همی

یــاد  یــار  مـهـربـان  آیـد  همی

ریگ  آمـوی  و درشتی  رای او

زیـر  پـایم  پـرنـیـان  آیـد  همی

 

آب جیحون از نشاط روی دوست

خنگ مـا را  تـا مـیان  آیـد  همی

 

ای بـخارا، شـاد بـاش و دیـر زی

مـیر زی  تـو شـادمان  آیـد همی

 

مـیر ماه است و بـخارا آسـمان

مـاه  سـوی  آسـمان  آیـد  همی

 

مـیر سـرو اسـت و بـخارا بـوستان

سـرو  سـوی  بـوستان  آیـد  همی

 

آفـرین  و مـدح  ســود  آیـد  همی

گـر بـه گـنج اندر زیـان  آیـد  همی

 

 

رودکـی

 داستان شعر بوی جوی مولیان  و دانلود این ترانه در ادامه مطلب

 

ادامه نوشته

زمـانه

---

زمــــانــه   پــنـدی   آزادوار   داد   مــرا

                                       زمــانـه را چـو نـکو بنگری هـمه پـندســت

به روز نیک کسان ، گفت : تا تو غم نخوری

                                      بــسا کـسا ، کـه بـه روز تـو آرزومنـدســت

زمــانـه گفت مـرا : خـشم خویش دار نـگاه

                                     کـرا زبـان نه به بـندست ، پـای در بـندســت

رودکـی